Succesverhalen reumatoïde artritis

Marjolein volgde het Nederlandse "Plants for Joints*" programma en hieronder vind je haar persoonlijke verhaal. (* inmiddels omgedoopt tot "Plants for Health")

Het ontwikkelde bij haar heel snel, binnen een week had zij ernstige klachten met sterk opgezette handen en gewrichten.
Na jaren medicatie te hebben genomen die ook steeds zwaarder werd, kreeg zij niet het gevoel dat het daar beter van werd.

Zij zag op tegen het laten staan van vlees, zuivel en eieren, maar achteraf is het haar reuze meegevallen.

Na twee maanden had ze aanzienlijk minder pijnklachten en probeerde ze voorzichtig weer te tennissen, iets wat ze niet meer kon. En het is niet bij tennissen gebleven.

Haar leven is in veel opzichten sterk verbeterd. Zie haar inspirerende verhaal.

Hoe reumatoide artritis (en een WFPB dieet)
mij een betere cardioloog maakten.

Dr. Monica Aggarwal werd getroffen door een ernstige vorm van Reumatoïde Artritis.

Voor haar complete verhaal in het Nederlands klik hier.

In de volgende video verteld zij haar verhaal.

Voor BeterwEten.org voegt zij het volgende toe aan haar verhaal:

"Soms lijken veranderingen moeilijk.
Maar zodra je je beter gaat voelen, zul je niet meer terug willen.
Het begint met een enkele stap, langzaam en simpel.
Heb zelfvertrouwen dat je kunt veranderen".
                                                                          Monica Aggarwal

 Verlost van de pijn en het ongemak van reumatische artritis.

Toen zij uit het niets te maken kreeg met ernstige reumatische klachten was ze geschokt, ze was immers altijd energiek en gezond geweest.
Van het ene op het andere moment was ze ernstig gehandicapt.
En de pijn was, zoals ze het zelf omschreef gruwelijk.

Ze kon niet meer veilig haar kleinkind optillen, terwijl het toen nog maar een baby was.
Aankleden en groentes snijden was ook een drama. Of zoiets eenvoudigs als de sleutel in de deur steken, ging niet meer.
's Nachts hield ze vaak haar handen onder warm water om enigszins verlichting te vinden.

Ook het lopen werd steeds moeilijker en ze begon al informatie in te winnen over trapliften.

Haar reumatoloog stond erop dat ze per direct “Methotrexate” zou gaan gebruiken in combinatie met sterke ontstekingsremmers.
Maar ze was niet geïnteresseerd om, zoals ze het zelf zegt:” Nog meer afbreuk te doen aan het immuunsysteem”.
Ze wees de medicatie-route af en ging op zoek naar alternatieve mogelijkheden.

Ze vond Dr. McDougall en was direct op haar gemak door zijn eerlijkheid en kennis.

Na vier maanden zich strikt houdend aan zijn aanbevelingen is ze nu compleet pijnvrij.
Haar bloedwaardes zijn normaal, het cholesterol bevindt zich op een gezond niveau en een huiduitslag op haar benen verdween.
Ze voelt zich merkbaar kalmer, haar nagels werden sterker en ze heeft geen last meer van nachtelijke krampen.
Op een enkele pijnstiller na heeft ze geen medicatie genomen.

Ze voelde na een week al verlichting en na twee maanden voelde ze zich al goed, maar het duurde vier maanden voor ze zich weer helemaal de oude voelde. Misschien kun je beter zeggen slechts vier maanden.

Zie onderstaande korte video waarin ze haar verhaal vertelt, niet omdat haar dit gevraagd is, maar omdat ze deze waardevolle informatie wil delen om zo lotgenoten de mogelijkheid te geven om misschien ook op een minder belastende manier van deze ernstige klachten af te komen.

Toen zij dertig jaar was kreeg ze de diagnose reumatoïde artritis (RA) te horen.
In één van haar vingers is een prothese geplaatst en in één van haar tenen werd een gewrichtsfusie toegepast.
Ze slikte zware medicijnen en heeft hiervan alles geprobeerd wat maar voor handen was.
Echter mocht de medicatie niet baten, ze veroorzaakten zelfs andere symptomen.

Door één van haar buren werd ze op het boek “Eat to Live” van Dr. Fuhrman gewezen, hoewel ze hier niet gelijk voor open stond, was de angst voor het verliezen van de functie van haar elleboog groot genoeg om het toch maar te gaan lezen en het langzaam maar zeker te gaan integreren.

Als ze dit opschrijft staan de tranen haar in de ogen. Ze kan weer sporten, werken en een moeder en echtgenoot zijn, en dit alles dankzij het toepassen van de informatie uit het boek.

“Ik ben erg begaan met de mensen die lijden onder RA, omdat het zo pijnlijk is en het je gehele gezin treft.”

Haar leven is volledig getransformeerd door het eten van een plantaardig dieet.
Haar ANA score was ooit 1:1616 en nu is dit 1:80. Hoewel 1:40 normaal is, is zij blij met deze score.

Als ze bij uitzondering zuivelproducten neemt dan betaald ze hier altijd de prijs voor, in de vorm van pijn in de ellebogen, handen en voeten.
Op die momenten schiet de ANA waarde ook weer omhoog.

“Hoe ik me voel en de resultaten uit de bloedtesten zijn voor mij het bewijs dat deze vorm van eten werkt.”

Ze is Dr. Fuhrman eeuwig dankbaar.

“Reumatologen vertellen patiënten weinig of niets over gezond eten.

Toen ik de diagnose kreeg vroeg ik de arts of een wijziging in mijn dieet positief zou kunnen bijdragen, maar zij vertelde dat dit niet zo is.

"Het is hartverscheurend om zoveel zieke mensen te zien waarbij de voeding zo'n grote rol speelt bij het ontstaan en de ontwikkeling van hun ziek zijn.”

Op het moment dat zij dit verhaal schreef was zij veertig jaar. Ze is blij te zien dat de verbetering in haar gezondheid anderen ertoe heeft aangezet om zich hier ook in te gaan verdiepen.

Phylis Heaphy heeft Reumatoïde Artritis en is dankzij de aanpak van
Dr. McDougall nagenoeg klachtenvrij!

Het verhaal van Phyllis Heaphy begon toen zij 46 jaar oud was.
Pijnlijke voeten nadat ze langere tijd gestaan had was het eerste symptoom. En niet lang daarna kreeg ze last van ontstekingsreacties die zich telkens op andere plaatsen van haar lichaam manifesteerden.

In de ene week waren het twee vingers en de week erop was het de pols.
Een maand later was het de schouder en haar lichaam was inmiddels zo stijf dat ze amper voorover kon buigen. Het lopen was moeilijk en 's nachts hield de pijn haar uit de slaap.

Haar pogingen om het te negeren mislukten omdat het van kwaad tot erger ging.

Het keerpunt kwam vier jaar later, toen ze twee dagen lang niet op haar voeten kon staan van de pijn.
Ze was ervan overtuigd dat, wat ze ook had (er was nog geen diagnose gesteld), het alleen maar zou verergeren.

In 2000 kreeg ze van haar reumatoloog te horen dat ze milde tot matige Reumatoïde Artritis had.

Ze kreeg methotrexaat voorgeschreven, wat het immuunsysteem moet onderdrukken en ze moest om de paar weken haar bloed laten testen om het effect hiervan op haar lever te controleren.
Deze testen waren noodzakelijk omdat bekend was dat deze medicijnen ernstige bijwerkingen kunnen hebben op het functioneren van de lever.
Op haar vraag of ze iets met voeding kon doen werd haar te verstaan gegeven dat dat absoluut niet het geval is. Hoewel cafeïne haar toestand zou kunnen verslechteren.

Hoor in onderstaande video haar eigen verhaal en leer van Dr. McDougall wat hij inzet om deze aandoening onder controle te krijgen.

Om haar eigen woorden te gebruiken:”Ik voelde me angstig en geschokt toen ik de spreekkamer verliet. Ik realiseerde me dat ik een chronische ziekte had, welke behandeld werd met zware medicatie met serieuze bijwerkingen. Deze medicijnen zou ik de rest van mijn leven moeten slikken. Ik besloot de medicatie (nog) niet te nemen en ging maanden lang op zoek naar informatie over voeding en RA, waarvan ik overtuigd was dat er een verband moest bestaan”.

Zo ontdekte ze Dr. McDougall en in een e-mail liet hij haar weten dat het in haar geval erg belangrijk was om te stoppen met het eten van tarwe, maïs en citrusvruchten naast de zuivel en overige dierlijk voedsel.
De resultaten waren miraculeus, binnen een aantal dagen waarin zij alle, voor haar, ongezonde voeding liet staan verdween de pijn nagenoeg compleet (90%). En het verbeterd sindsdien alleen maar.

In 2003 had ze slecht 8 keer een ontstekingsreactie in 9 maanden tijd. En het slikken van een vrij verkrijgbare Advil is voldoende om dat te onderdrukken. Alle gewrichten waarin zij voorheen de pijnklachten had zijn nu pijnvrij.

Vind ze het moeilijk om zich te onthouden van de voeding die ze vroeger wel at?
Nee, want zij beseft dat als ze dat eet het zou leiden tot ernstige pijnklachten en zoals we weten kan pijn een sterke motivator zijn.

Het uitblijven van ernstige pijnklachten is een sterke motivator!